Unha vez falando coa que teño por miña avoa, contoume un deses relatos, case secretos, que non pode saber a xente decente con temor de Deus. Por este mesmo motivo, porque unha muller honrada, de misa diaria, non podía saber desas cousas, o relato foi entrecortado, sen entrar en detalles precisos e moito menos sen grandes descricións. Esa historia truculenta que me contou foi a dos bochicos. Un bochico, bachical ou bachicage era unha reunión nocturna de xente relacionada coas artes ocultas, coa bruxería, o espiritismo etc. que se facían daquela, nos tempos de antes, dos que ela oía falar cando era rapariga e, sobre todo, dos que lle falaba a súa avoa. Polo que me dixo, esas reunións foron perseguidas e prohibidas polos excesos que se cometían nelas. Parece ser que se xuntaba xente "de pouca reputación" nunha carballeira ou nun lugar de monte apartado das casas e a través de ritos máxicos, de alcol e outras substancias psicótropas os participantes entraban nun estado que poder…
Cada
día estou máis convencido de que nunca se acaba de aprender unha
lingua, nin a propia. A sabedoría popular reflícteo moi ben co
dito: está o vello a morrer, está o vello a aprender. E como eu ando a iso, a aprender, teño o radar sempre aceso, o filtro posto,
e non son poucas as veces que cazo palabras novas ou xa
coñecidas utilizadas dunha forma nova, con outro significado
diferente do que xa sabía. Iso non ten nada de raro, é normal que
non se coñezan todas as palabras, pero o que máis me chama a
atención é que esas palabras veñan de persoas coas que trato a
diario. Son palabras que estaban aí gardadas no seu acervo
lingüístico e que non utilizan moito. Por exemplo subacoso,
unha mina subacosa 'oculta', 'escondida nun lugar de difícil
acceso'... de onde raio sairía esa palabra? De *subaquosus?
Non o creo, para este "enigma" aínda non teño ningunha
teoría, nin sequera unha destas teorías loucas. Hai
outras palabras e expresións como chumbo de ghato, que s…